Yanini History

Yanini, ook wel Lemuria en Mu genaamd, was de wereld uit het tijdperk vóór Atlantis. Omstreeks 50.000 jaar vóór Christus zou dit continent bij een grote wereldramp ten onder zijn gegaan. Bij de ondergang van Mu verloren zo‘n 64 miljoen mensen het leven. Onderstaande beschrijving bestaat uit fragmenten van een vertaling uit het Engels door C. van Nieveltd van ‘The Winds of Truth and the Yanithian Script‘ (1941), doorgegeven aan het medium Chavarinis. Heer Mikaal: “ik schrijf aan de hand van mijn dochter Chavarinis, die in Yanini bij mij woonde, geboren uit mijn adem, kind van mijn wens. Zij leeft thans om mijnentwille op Aarde opdat dit geschrift kan worden geschonken.” (Heer Mikaal, Stralen der waarheid, Deventer 1957).

Yanini kenmerkte zich door respect voor alle leven. Een wereld van harmonie, bezinning en eenvoud. Eigenschappen die Yanini, Praktijk voor Body, Mind & Spirit met overtuiging nastreeft.

De Yanihis geleken in hun vroege staat uiterlijk zeer veel op de tegenwoordige mens als beeld van God. In dit opzicht zijn we een deel van Hem. Dit verklaart de intense reinheid van het Yaninische tijdperk.

image006De Yanihis hadden geen behoefte aan voedsel en dit bracht mee, dat men dieren noch planten doodde. De vruchten waren toen uitsluitend bestemd voor instandhouding van vogels en andere dieren. Al uw korensoorten groeiden in Yanini. De enige ‘vaste‘ dingen, die van de Lichtgebieden tot Yanini kwamen, waren de z.g. halfedelstenen. U moet voorzichtig zijn met de stenen die u draagt. De eenvoud van de vroege Yanihis sproot voort uit hun intens geestelijke instelling. In bepaalde perioden waren ze in staat rechtstreeks met de Lichtgebieden in verbinding te treden door middel van de Lhunha−Trilling. Vandaar, dat haar mystieke kennis direct van de Zonne−Logos kwam. Met behulp van deze Trilling konden ze met Hem spreken. Het zal u echter moeilijk vallen dit te begrijpen. De telefoon komt dit communicatiemiddel het meest nabij.

De mannen waren 2,50 tot 3 meter lang en de vrouwen 1,80 tot 2,50 meter. Dit was na de scheiding van de mensen met een zowel mannelijke als vrouwelijke ziel. Allen waren lichtblond. De ogen stonden ver uiteen en waren grijs met bruin gevlekt, blauw of violet. Het voornaamste verschil tussen de uwe en de hunne lag in de tekening van de iris. Bij u is deze straalsgewijs van de pupil uit, terwijl het bij hen overelkaar liggende halve cirkels waren als schubben van een vis. De neus was zeer lang voor het inademen van de kosmische krachten. De mond was eveneens groot met tamelijk volle lippen. De kaak was uitgesproken vierkant, en in plaats van tanden had men een kleine ribbel van een substantie, die eruit zag als witte varentjes. Deze bewogen voortdurend op en neer om de mogelijke onreinheden die zouden kunnen binnenkomen te filteren. Hun ademhaling ging langzaam, zoals de uwe wanneer men diep ademhaalt. De schouders waren zeer breed en het lichaam liep naar het middel smal toe. Er bestonden geen geslachtsorganen. Men bezat twaalf vingers en tenen, doch deze wezens gebruikten hun handen nooit om erop te lopen zoals de apen. De huid was zacht, blanker dan de uwe. De mannen droegen een zacht wit zijden kleed, de vrouwen eveneens een zijden kleed, doch in het blauw. Ze weefden de stoffen zelf van de gedroogde vezels van lange bloembladen van een plant, die de voorloper was van vlas. De bloemen waren groot- elk bloemblad was 1,80 meter lang.

De Yanihis maakten zeer veel dingen -veel meer dan ik op kan noemen- doch het werk was licht, rustig en zo van Liefde doortrokken, dat het nooit een taak werd.

Na het scheiden van de zowel mannelijke- als vrouwelijke zielen vormden ze gezinnen, veel lijkende op de uwe, doch het sekse-instinct bestond niet.

Bij de geboorte door de adem van elke nieuwe ziel plaatste ik het plasmadeeltje, dat ontstond door het samensmelten van de mannelijke en vrouwelijke ziel, in de vierkante kamer van de Pheta-Trilling. Deze doorschijnende ruimte werd op hoge temperatuur, gehouden voor het broedproces. Gedurende twaalf van uw maanden werd de Trilling in deze kamer geconcentreerd. Daarna was het kind, na de doop in een lichte graad van de Atruhm-Trilling, gereed om te voorschijn te komen (ongeveer even groot als een normaal kind bij zijn geboorte). U moet goed begrijpen dat de conceptie toen plaatsvond- op hetzelfde ogenblik, dat de boodschap werd gegeven. Er is nooit sprake geweest van een conceptie volgens de aardse gebruikelijke wijze.

De Yanihis waren een beschaafd ras en dorstten naar kennis. Zij aten niet -de mond diende uitsluitend voor het ademhalen, spreken en voor de geboorte. De neus was lang en werd voornamelijk gebruikt om te ruiken doch tevens voor het inademen van de kosmische krachten, die vandaar naar het hart en de klieren gingen. De tegenwoordige mensheid beseft maar weinig hoe belangrijk het neusorgaan is. Dit komt hoofdzakelijk, omdat ze niet langer deze subtiele krachten inademt.

De Yanihis hadden een zeer lang leven; sommigen werden zes− of zevenhonderd jaar. De dood zoals u die kent, kwam nòch in het dieren− nòch in het plantenrijk voor.

Aan het einde van de hun toegemeten tijd werd de mens -in het bezit van een zo volledig mogelijke kennis als in die periode van evolutie mogelijk was- teruggevoerd tot de geestelijke wereld door de Adept onder wiens leiding hij was geplaatst.

De dieren waren groot evenals de mensen en waren de voorvaderen van het Mammoetras. De dieren werden nooit gebruikt om de mens bij zijn arbeid te helpen. Ze leefden uitsluitend voor hun eigen genoegen en voor dat van de mensen en ze waren veel groter dan thans. De vogels hadden prachtige kleuren. De honden waren aardige dieren met lang zijdeachtig haar en grote, dikwijls blauwe ogen. Het is niet belangrijk, de zoogdieren en andere soorten, waarvan de afstammelingen, niet meer bestaan, te beschrijven.

Het verschil tussen dag en nacht is begonnen in de laatste achtduizend jaar van Yanini. De dagen waren toen warm of koud en de nachten donker- hoewel niet zo donker als de uwe. Gewoonlijk had men geen kunstlicht nodig.

De ganse wereld was vasteland.

Rivieren en binnenzeeën ontstonden door het openbarsten van het aardoppervlak ten gevolge van inwendige beroeringen en trillingen, waardoor zich spleten vormden waarin het water zich verzamelde. Er bestonden ook geen bergen, slechts zachte glooiingen.

De Zeeën waren niet zout en slechts bestemd om de Lucht vochtig te maken ten einde het ademen makkelijk te maken. Een droge atmosfeer zou voor de lichamen in die tijd niet geschikt zijn geweest. De vochtigheid bevorderde ook de plantengroei.

De aardkorst was dun waardoor planten en vruchten zeer gemakkelijk groeiden.

Woningen waren gemaakt van een lichte substantie, enigszins lijkend op dunne repen hout. Het leek op wat wij nu kennen als papyrus.

Muren waren bedekt op wat nu op koper lijkt, een semi-metalen substantie, tahiineht genaamd. Men stampte dit met de voeten tot platen. Het werd een dicht aan de aardoppervlak gevonden , maar dit is nu niet meer te vinden. Het groeide ongeveer als uw veen, doch onder de grond en was koperkleurig. Onze diep−blauwe Vegetatie −niet groen− , zoals thans − harmoniseerde bijzonder goed met de kleuren van de bloemen. De plantengroei was van een diep −indigo− blauwe tint, de boomstammen waren grijs, de ‘aarde‘ bruin met purper vermengd.

Het is mijn bedoeling eerst de belangrijkste kleuren van de Aarde -Yanini- toen ze nog in haar nevelachtige en oorspronkelijke staat verkeerde te behandelen. De tinten van de ronddwarrelende mist, de zichtbare kleur van de ether, de stipjes van het zich vormende leven, in feite de kleuren van het bewegen, waren iriserend. De overheersende kleur was lichtblauw met een weerschijn van violet.

Kunt u zich een levende parel voorstellen, die glanst van het leven, waarin elk atoom met een razende snelheid ronddraait?

Al die atomen straalden om een centrale spil van Liefde; elk afzonderlijk deeltje gekleurd met lapis lazuli en amethist. Kunt u zich de luister van zo’n juweel indenken? Daar heeft u de kleur van Yanini in haar geboortestaat.

Literatuur over Yanini:

  • James Churchward, Het verloren werelddeel Mu, Een verdwenen beschaving in de Stille Oceaan, Deventer 1973
  • Heer Mikaal, Stralen der waarheid, Deventer 1957 (vertaling C. van Nievelt). Oorspronkelijk: Chavarinis, The Wind of Truth and the Yanithian Script, 1941)

Bovenstaande is ontleend aan: Heer Mikaal, Stralen der Waarheid